Writing for dummies…

Bildiğiniz üzere zaman zaman bu platformda geçmiş deneyimlerimden kesitler aktarıyorum… Daha önce matematik dersinin önemi üzerine ahkam kesmiştim :)) Bu defa “yazım kabiliyeti” konusunda bir şeyler karalamayı düşünüyorum… Yine hedef kitlem ilkokul 6, 7 ve 8. sınıflar olacak. Yani ortaokul öğrencileri… İlkokul beşinci sınıfa kadar olan çocuklar için ailenin katkısını gereksiz buluyorum. Hatta zararlı… Ailenin gerekli gereksiz çocuğun derslerine müdahalesi, çocukta aileye bağımlılık sendromuna neden oluyor. Anne baba olmadan çocuk kalem oynatamaz bir duruma geliyor…

Okullarımızda maalesef sistematik bir yazı yazma tekniği verilemiyor. Pek nadir öğrenci içerik ve görsel açıdan düzgün yazı yazabiliyor. Bunun bir çok nedeni olabilir. Ben fazla kafa yormadım… Tanıdığım pek çok öğretmeni de bu konuda yeterli bulmadım. Yani öğretmenlerimizde de ne yazık ki sorunlar çok. İyi yazı yazan kişilerin, çok kitap okuyan kişiler olduğunu gördüm genellikle… Bir nevi görsel yetenek kazanımı… Okuya okuya nasıl yazıldığını farkında olmadan öğrenmek gibi bir şey… Eğer çocuğunuz gerçekten okuyabiliyorsa, sorun yok gibi… Çocuğunuz yazma konusunda da çok kötü olmayacak demektir… Ama çocuk okumuyorsa işiniz zor demektir. Mesela oğlum gibi…

Bu konuda ne yapılabilir acaba… Anne babaların önünde çok az süre var… Liseye gelinceye kadar bir şeyler yaptınız, yaptınız. Yoksa lisede bu işler çok zor. Nedenlerine girmeyeceğim ama lise düzeyindeki bir öğrenci üzerinde ailenin yapabileceği pek bir şey yok gibi… Ben iki yıldır şöyle bir şey yapıyorum… Dediğim gibi oğlum okumayı sevmiyor ve yazısı (kompozisyon da diyebilirsiniz) kötü… Zaman zaman oğluma yazılar yazdırıyorum… Bir konu seçiyorum ve ben söylüyorum, o yazıyor… Örneğin “sonbahar” konusu, “tatil” konusu, “sokak köpekleri” konusu… Bazen de onun bizzat yaşadığı bir şey… Aklınıza ne gelirse yani… Sıkılıp bıkmasın diye yarım sayfayı geçmiyoruz genellikle… Ama her yazıda mutlaka kısa bir giriş cümlesi, en az bir iki tane gelişme cümlesi ve yine mutlaka bir sonuç cümlesi… Bu yöntem bir hayli işe yaramış gözüküyor… Bazen “sen söyleme, devamını ben yazabilirim” diyor… Yazdıkları da fena sayılmaz ha… Ama bu konuda zorlama yapmıyorum… Biraz yazı yazalım mı diye soruyorum… Uygun moddaysa başlıyoruz. Zaten biliyor ki, yarım sayfayı geçmeyecek… Pek bir direnç göstermiyor yani… Yazı yazarken yazının görsel düzgünlüğüne önem veriyorum… Noktalama işaretlerinin önemine sürekli vurgu yapıyorum. “de”, “da”, “ki” ayrımlarına yazıda sürekli vurgu yapıyorum. Mümkün olduğu ölçüde tırnak işareti, noktalı virgül, ünlem gibi noktalama işaretlerini de kullanıyorum ki, çocuk bunların sadece kitaplarda bulunmadığını bilsin… Daha önce de belirttiğim gibi, bu yöntem oğlumda oldukça işe yaramış gibi gözüküyor… Bu konudan muzdarip arkadaşlarla paylaşmak istedim… Ama kilit nokta, çocukta bıkkınlığa yol açmayacak bir yöntemle bu işi yapabilmek… Sakıncası mı? Evet, var… Çocuk, yazı yazma konusunda özgün bir tarz geliştirmeyip, sizi taklit etmiş oluyor… Ama olsun… Zaten bu konuda gerçekten kötü olan çocuklar için bunu öneriyorum… Onların özgün tarzının gelişmesini bekleyene kadar, kurbağaların gözü çoktan çıkmış olabilir…

Mutluluklarınız daim olsun…