17 Şubat 2010 Çarşamba

Müfettişler...

Aslında genelleme yapmayı sevmem... Bir meslek gurubunu, bir zümreyi topluca ıskartaya çıkarmak pek uymaz bana... Ama yine de kendimi alamadım bak... Bir meslek gurubuna, müfettişlere çatmaya karar verdim... Geçenlerde blog arkadaşlarımdan biri yakınıyordu bu müfettiş tayfasından... "Beni bilmeden, tanımadan, yarım saatlik gözlemiyle beni değerlendiriyor, bana not veriyor aklınca" diyerek isyanını dile getiriyordu... Dahası öğrencilerinin önünde "dinle beni" diye yediği azar da cabası... Esasen eşim ve yakın çevremdeki onca insan öğretmen olduğu için, benzer serzenişleri çok dinlemişimdir daha önceleri...

Ülkemizde sayıları çok fazladır bu zümrenin nedense... Her bakanlıkta, her kurumda mutlaka bulunur bu ayrıcalıklı sınıf... En iyi odalarda otururlar, en çok ücreti alırlar hep... Yemekhanede bile özel bir masa ayrılmıştır onlara... Diğer personelin arasına karışsalar olmaz... Mazallah avamlaşırlar, sıradanlaşırlar... Hesap vermezler, hesap sorarlar hep... Taşın altına hiç sokmazlar ellerini... Pusuda beklerler her daim... Ufak bir hatanızı yakalamaya görmesinler, çuvallanırlar hemen üzerinize... Her şeyi de bilirler maşallah... Ya da bildiğini sanırlar... Nasıl olsa kimse "öyle değil, yanlış biliyorsunuz" diyemez onlara... Öyle rahat da duramazsınız karşılarında... Saygının en büyüğünü göstermeniz gerekir bu büyüklere... Önünüzü ilikleyeceksiniz, dik duracaksınız, gözünün içine bakacaksınız, çok konuşmayacaksınız, sormazsa cevap vermeyeceksiniz, içinde bol "efendim" geçen kısa cümlelerle konuşacaksınız, vs... Boru değil, müfettiş karşınızdaki...

Bir arkadaşım şubesindeki müfettişlerden bahsederken "tuzluk gibi bunlar sanki" demişti... Ne sebeple bu benzetmeyi yapmıştı bilemiyorum ama haksız da sayılmaz yani... Pek bir kasıntı oluyor bu müfettiş milleti nedense... Giyimleri, kuşamları, tarzları, traşları vs hep aynı oluyor nedense... Aynı tornadan çıkmış gibi... Tepeden baka baka boyları uzuyor sanki... Normallikten uzaklaşıyorlar... Empati denen şey akıllarına bile gelmiyordur sanırım... Nasıl olsa yaratılıştan farklı bunlar... Hesap soranlar ve hesap verenler şeklindeki yapılanmanın şanslı tarafındalar nasıl olsa... Karşısındakinin onurunu, gururunu, kişilik haklarını bıraktım bir kenera... Acaba düşünmüş müdür hiç karşısındakinin daha bilgili, daha rasyonel olabileceğini? Sanmıyorum hiç... Bu kişilikteki biri barınamıyordur bile o kulüpte...

Ne olur yani karışsan aralarına...  Hal hatır sorsan... Biliyorsan yol yordam göstersen... Küçük de olsa bir kompliman yapsan... Gönül alsan... Morartmasan, moral versen... Motive etsen... Zoraki saygı beklemeyip, saygıdeğer olsan... Unvanının gücünü kullanmayıp, unvanına değer katsan... Sen de hesap versen... Kendini sorgulasan... Sen de teftiş istesen... Hata yaparsan, gönüllü olarak mühür bıraksan... Çok mu zor bunlar acaba? Bilmiyorum, bilemiyorum...

Başta da belirttiğim gibi genelleme yapmayı sevmem aslında... Aralarında beklentilerimin bile ötesinde iyileri vardır muhakkak... Ama satırlara döktüğüm bu gözlemler de boşuna oluşmuyor... Demek ki bir arıza var ortada...

Daha bilgili, daha donanımlı, daha duyarlı, daha rasyonel bir müfettiş özlemimle sevgilerimi sunuyorum...

5 yorum:

Adsız dedi ki...

bende bende bende:)tamamen katılıyorum sözlerine:)hala isteksizim derste canım fena sıılmış demekki bukadar olduğunu farketmemiştim oysa .sevgiler

Yaşamın kıyısında dedi ki...

Gençliğimde bir ara devlet memuru olma yolundaydım ve hatta sınavlarına bile hazırlanmıştım.
Bir devlet bankasında çalışan arkadaşıma ziyaretim sırasında o güne denk gelen müfettiş çalışmalarındaki servis içindeki heyecana ve müfettişin "tıpkı anlattığın" gibi sevimsiz tavrı karşısında özgür olmayı seçtim. Ve tüm çalışma yaşamımda özel sektörü tercih ettim, kafama yatmadığında çıkıp gitmek için.
Diyeceğim çok iyi bir gözlem ve çok güzel de anlatmışsın.
Sevgiler...

Müge dedi ki...

İlk merhaba :)

Yazdıklarınıza katılıyorum. 10 senelik memuriyetim var; müfettiş bazında olmasa da müfettiş gibi servis bekleyen üslerime dayanamayıp istifa ettim. 13 sene oldu; hâlâ özlemedim onları :)

Hoşgeldiniz dünyama :)

Deliler Teknesi dedi ki...

Teşekkürler Müge...

Sevgili Asyaselda, sevgili Yaşamın Kıyısında... Sizlere de selam ve sevgiler...

Adsız dedi ki...

İşimin gereği müfettişlerle çok çalıştım. Onlarla beraber soruşturma ve tahkikatlara gittim ve aynı zamanda her yıl da onlar tarafından denetlendim.

İyileri, kötüleri, güzelleri ve çirkinleri her grupta görebiliriz.

Bu güzel paylaşımınız için teşekkür ederim.

En güzele emanet olun ve sağlıcakla kalın.