Azelya...

Azelya ya da açelya... İsmine ne derseniz deyin... Ülkemizde genellikle açelya deniyor... Ben ise azelya demeyi tercih ediyorum... Bütün çiçekleri severim ama azelyaların yeri bir başkadır bende... Baharın geldiğini azelyalardan anlarım ben... Badem çiçeklerine pek itimat etmem... Bazen zamansız açıverir bademler... Sonra da kara kış geri geliverir... Hem bademlerin taze yapracıkları ölür, hem de benim umutlarım... Ama azelya öyle mi? Etraf pembe ve kırmızının her tonunda azelyalarla bezendi mi, anlarım ben baharın geldiğini...

Yok, yok hayal falan görmüyorum... Hayatımdan özel bir kesit aktardım sadece... Ülkemizde azelya çiçekleriyle bezenmiş doğal yaşam alanları pek yok maalesef... Tıpkı diğer çiçek türlerinde olduğu gibi... Ama hakkını teslim etmek gerekirse, son yıllarda şehirlerimizde daha çok çiçek görür olduk... Belediyeler de bu konuda daha bilinçli artık... Vatandaşımız da çiçeğin dalında daha güzel durduğunu anlamış gibi sanki...

Bu azelya da niye düştü aklıma şimdi? Anlatayım... Google'da bir şeyler araştırıyordum ki, yukarıdaki resimler çıktı karşıma... Ben resimlere baktım, resimler bana baktı... Ve beraberce geçmişe bir yolculuk yaptık, ta okyanusun öbür kıyısına... On yıl öncesine, öğrencilik yıllarıma... Ağaçlar arasındaki mütevazi evimiz, azelia street (azelya caddesi) denen bölgedeydi... Ocak ayında varmıştık oraya... Bahara kadar da oraya niçin azelia street dendiğini hiç düşünmemişim... Havaların ısınmasıyla etrafımız kırmızı ve pembenin her tonunu barındıran bir resim tablosuna dönüştü sanki... Anladım ki boşuna azelya caddesi denmemiş oraya... Bu kadar doğal güzellik olabilir ama... Zaten azelyaların çiçek açtığı döneme de "azelya mevsimi" anlamında "azelia season" deniyordu... Azelya mevsiminin gelişi, festivaller düzenlenerek kutlanırdı... Bahara merhaba demek için...

Böyle güzellikleri, güzel ülkemde de arıyor gözlerim... Diğer bütün güzelleri aradığı gibi... Sadece arıyor ama...